"Er zal erkenning zijn van de Palestijnse staat, dat is de betekenis van de geschiedenis."

Een vochtige hitte heeft de straten van de hoofdstad in zijn greep, een storm dreigt. Woede ook. Die van de duizenden demonstranten die zich zaterdag 14 juni in Parijs, maar ook elders in Frankrijk, verzamelden om een ​​einde te eisen aan de aanhoudende "genocide" in de Gazastrook. Het nieuws van de dag ervoor, dat van de Israëlische bombardementen op Iran en zijn nucleaire installaties en de reactie van Teheran , houdt iedereen bezig. Danielle, een kleine vrouw met een grote donkere bril, maakt zich zorgen: " We voelen dat het deze keer uit de hand kan lopen." De 77-jarige voormalige documentalist van het Nationaal Onderwijs mobiliseert al jaren voor Palestijnse rechten. Maar deze keer is het anders. Ten eerste vanwege de catastrofale humanitaire situatie van de inwoners van Gaza " die al veel te lang duurt" , maar ook vanwege deze nieuwe episode in de Israëlische oorlog . "We moeten absoluut de vrede in de regio herstellen. We weten hoe de gebeurtenissen tussen Iran en Israël begonnen zijn, maar we weten niet hoe het zal aflopen," vreest ze.

Ongeveer tien meter verderop, op de Place de la République, is een platform opgezet om de activisten van de Freedom Flotilla te verwelkomen, die donderdag door Israël zijn vrijgelaten na onrechtmatige aanhouding. Ze waren in internationale wateren aan boord gegaan. Twee Franse burgers, journalist Yanis Mhamdi en zeiler Pascal Maurieras, zijn nog niet vrijgelaten, noch een Nederlandse activist. In afwachting van hun aankomst verzamelt de langzaam groeiende menigte zich rond de slogans "Gaza, Gaza, Parijs staat aan jullie kant" en "Dit is geen oorlog, dit is genocide". Rima Hassan, een onbuigzaam Europees parlementslid en deelnemer aan de humanitaire zeilboot Madleen, neemt de microfoon. Ze wordt luid toegejuicht. Ze roept op tot sancties tegen Benjamin Netanyahu, de Israëlische premier, die "gearresteerd moet worden!" "Emmanuel Macron moet ons horen waar hij is: de mobilisatie zal doorgaan tot de bevrijding van het Palestijnse volk", verklaarde ze onder applaus van de menigte.

De uitdaging van het erkennen van de staat Palestina

Deze vastberadenheid wordt gedeeld door alle anonieme mensen die de processies vormen, gekleurd door de vlaggen van Palestina, maar ook door die van de CGT, CFDT, FSU, Solidaires en Unsa. De vakbond riep mensen op zich aan te sluiten bij de mobilisaties in heel Frankrijk ter ondersteuning van het Palestijnse volk. Een oproep die werd gehoord door het Nationaal Collectief voor een Rechtvaardige en Duurzame Vrede tussen Palestijnen en Israëliërs (CNPJDPI) en de linkse partijen. "Het doel van deze vakbondsoproep is om druk uit te oefenen op de regering! En om de mensen eraan te herinneren dat er geen sociale vooruitgang is zonder vrede", vertrouwt Gérard Ré, lid van het confederale bureau van de CGT, toe. Tayeb Khouira, nationaal secretaris van Solidaires, is het daarmee eens: "We waarschuwen al maanden voor de aanhoudende genocide. De wereld van de arbeid heeft het recht om die aan de kaak te stellen!" Er is sprake van een echt ontwaken, zoals we zagen bij de mobilisatie van de havenarbeiders. Zij zijn, net als de deelnemers aan de Freedom Flotilla , de helden van de dag. Ze krijgen regelmatig langdurig applaus voor hun weigering om militair materieel voor Israël in te laden.

Jean, geheel in het zwart gekleed, is een vaste klant bij demonstraties. Tegen de pensioenhervorming, voor Palestina, is hij sinds zijn zestiende bij elke bijeenkomst aanwezig . "Ik ben vandaag 75, het is alweer een tijdje geleden," glimlacht hij. Ook hij maakt zich zorgen over het lot van de Palestijnen en de rest van de regio: "De regering verkeert in een soort totale straffeloosheid. Er was al een genocide gaande in de Gazastrook, met deze drang naar veronderstelde etnische zuivering, en nu dit nieuwe conflict met Iran. De toekomst ziet er uiterst somber uit als er niets gebeurt." Jean ziet nog steeds een weg naar vrede, mits "Palestina onmiddellijk en onvoorwaardelijk wordt erkend door Frankrijk, een einde wordt gemaakt aan de samenwerking met Israël, door Frankrijk, maar ook door de andere landen van de Europese Unie, en het Israëlische maatschappelijk middenveld reageert om Netanyahu af te zetten," zo stelt hij zich voor.

Eenvoudige oplossingen die ook worden gedeeld door Vincent Boulet, locoburgemeester van het 13e arrondissement van Parijs en hoofd van de internationale sector van de Franse Communistische Partij. "Frankrijk moet, net als de 148 landen die dat al hebben gedaan, de Palestijnse staat erkennen. Emmanuel Macron heeft het aangekondigd, hij moet het nu doen. Daarvoor hoeven we niet naar New York te gaan," benadrukt hij. Een eenvoudige stap, maar de communist verzekert ook dat er sancties tegen de Israëlische regering moeten worden genomen: "Zoals geëist door de aanklager van het Internationaal Strafhof. Frankrijk moet ook de beëindiging van de samenwerkingsovereenkomst tussen de Europese Unie en Israël eisen totdat de situatie in Gaza is veranderd. Frankrijk moet van zich laten horen!" Vlak voor de demonstratie volgen leuzen en toespraken elkaar op vanaf de voorste vrachtwagen. Enkele linkse figuren zoals Sandrine Rousseau, Jean-Luc Mélenchon en Sabrina Sebaihi van de Ecologisten volgen in de pas.

Manuel Bompard, de coördinator van France Insoumise, wordt uitgenodigd om een ​​woord te spreken. Hij spoort de stoet aan om haar steun te betuigen aan "Palestine Emergency na de ontbinding ervan" en is ontroerd door deze grootschalige mobilisatie die voor zijn ogen plaatsvindt: "We zijn met tienduizenden mensen in heel Frankrijk. We zijn hier gemobiliseerd, maar ook in Europa en overal ter wereld. De mensen komen in opstand!" Volgens France Insoumise zijn er 150.000 mensen aanwezig in Parijs. "Totaal embargo" op de handelsbetrekkingen met Israël, sancties tegen de regering-Netanyahu, beëindiging van de EU-samenwerking en erkenning van Palestina, iedereen is het eens over de te volgen weg. "Dan kunnen we winnen en een einde maken aan de genocide in Gaza", verzekert de rebel. Ecologe Sabrina Sebaihi neemt het over om dezelfde oplossingen te verdedigen. " We zullen niet medeplichtig zijn , we zullen niet zwijgen, we zullen blijven aanklagen wat er gebeurt, we zullen blijven mobiliseren!" waarschuwt ze. Het parlementslid, na de aanwezigen te hebben opgeroepen zich aan te sluiten bij de "honderden vloten die in voorbereiding zijn", concludeert ernstig: "Er zal erkenning zijn voor de Palestijnse staat, dat is de betekenis van de geschiedenis. De geschiedenis zal oordelen over degenen die aan de goede kant stonden en over degenen die medeplichtig waren aan deze genocide."